Z przyjemnością uwolniłem się od marynarki i krawata. Krępujące są te więzy cywilizacyjne. Pomyśleć tylko, że kiedyś, jako młodszy redaktor miałem obowiązek nosić je od rana do nocy. Dodam nawet, że to lubiłem. Wydawały mi się niezbędnymi atrybutami świata biznesu i osiągniętego w nim sukcesu. Na szczęście człowiek wyrasta z podobnych przesądów i innych złudzeń.
Szum wody w łazience się nasilił. Jak ją znam, dziewczyna chłosta się na przemian strumieniami wrzącej i lodowatej wody, bo to ”dobrze działa na system nerwowy, a poza tym ujędrnia skórę tu i ówdzie. Musisz spróbować”. Owszem, kiedyś spróbowałem - to nie dla mnie. ”Bo zawsze przesadzasz, a trzeba stopniowo” - odreagowała na moje uwagi.
Pojawiła się w czerwonej framudze drzwi, otulona żółtym, frotowym ręcznikiem, zarumieniona i rozpromieniona. Zdjęła czepek, potrząsnęła głową uwalniając ciemnokasztanowe, lśniące, krótko obcięte włosy. Lubię takie fryzury odsłaniające delikatną kobiecą szyję i małe uszy.
- Gdybyś był systematyczny, dawno byś stosował prysznice przemienne temperaturowo i nie był już taki nerwowy i drażliwy - zaczęła rozwijać na sobie ręcznik, poczynając od góry.
- Nie, nie - uchyliła się, kiedy wyciągnąłem łapska w jej kierunku.” Za kwadrans rozpoczyna się pokaz mody letniej w błękitnym salonie. Elizabeth zarezerwowała dla nas pierwszy rząd. Poczekasz ze swoimi niewczesnymi zachciankami do zakończenia rewii. Zaostrzy ci się apetyt „- przymrużyła oko.
Westchnąłem, zdejmując z wieszaka jasne spodnie. Błękitna koszulka polo będzie do nich pasowała. Czarny krokodyli pasek kubański i czarne brazylijskie skórzane lauferki dopełnią obrazu.
- Dlaczego nie kupisz sobie markowego obuwia od Gucci? - Margaret starannie szczotkowała włosy. ”Stać cię przecież. Wyglądałbyś o wiele bardziej reprezentacyjnie”.
- Nie chcę wyglądać zuniformowany reprezentacyjnie - odparowałem. Jest to jeden z naszych stałych tematów konwersacji. Naprawdę tak uważam, jeśli chodzi o modę męską. Jeżeli importowane z Ameryki Południowej bezimienne obuwie z delikatnej skóry spełnia moje wymagania użytkowe i estetyczne a kosztuje przy tym trzykrotnie taniej od przereklamowanego snobistycznego wyrobu firmowego, to dlaczego mam nie nosić?
- Zapnij mi z tyłu - włożyła wymyślny czarny biustonosz i obróciła się tyłem. ”A ty co będziesz robił?”
- Pogramy ze Stevenem w kasynie - nie umiałem trafić z tym zapięciem, palce mi zesztywniały.
- Niezdara jesteś, jak każdy z was - zręcznie zapięła haftkę, czy jak to się zowie, z tyłu, jedną ręką, wyobraźcie sobie.
- Na prawdziwe pieniądze będziesz grał? - nie umiała ukryć zdziwienia. ”Naprawdę nie masz na co tracić?”
Roześmiałem się szczerze.
- Przecież nie zamierzam grać w ruletkę. To tylko na filmach hazardziści przegrywają fortuny. Od dawna już bawię się tylko w bakarata i Black Jacka. Takie gry dla przedszkolaków. Najwyżej można stracić parę tysięcy, jak ktoś naprawdę się uprze. Nie więcej. Chyba, że postrada rozum.
- Dla mnie go postradałeś, prawda? - spojrzała zalotnie, balansując na jednej nodze z pantoflem w ręku. Czy kobiety naprawdę muszą tak codziennie się upewniać? Poza tym, rozum dla kobiety chyba się traci, nie postrada? Postradywuje? Mniejsza o to.
- Absolutnie, na zawsze i nieodwołalnie - powiedziały moje usta, bez udziału rozumu. W odpowiedzi otrzymałem przekorny uśmiech.
- Którą bluzkę mam ubrać? - podsunęła mi trzy do wyboru.
- Niebieską - odpowiedziałem bez chwili wahania. ”Pasuje ci. Do ciałokształtu.”
- W takim razie biorą tę spódnicę - zdecydowała sama, wyciągając z szafy ściennej nieco przykrótkie skórzane, czarne cudo z szerokim czerwonym paskiem.
- Gucci? - spytałem niepewnie.
- Jesteś absolutny ignorant … autentyczna Prada - dumnie pokazała metkę po wewnętrznej stronie.
- „Diabeł ubiera się u Prady” - zacytowałem tytuł popularnego filmu z sympatyczną aktorką nieco podobną do Margaret, tylko trochę wyższą. Miała też pełniejsze usta. I głos niższy.
- Nie powiesz mi, że czytałeś też książkę? - zmrużyła ironicznie oczy, wyciągając z torebki kredkę do ust.
- Dobry byłby z ciebie krytyk filmowy. Albo literacki. Może i zarobiłbyś więcej. Jestem prawie gotowa - pociągnęła lśniącą malinową pomadką po górnej wardze.
- A tego nie zapomniałaś włożyć? - wskazałem czarne figi na poręczy fotela.
- Na wieczór nie noszę. Nie wiesz?
Wyszliśmy z kajuty razem. Przy windzie rozdzieliliśmy się. Pocałowała mnie na pożegnanie w policzek, starając się nie zostawić śladu szminki.
- Przecież za godzinę widzimy się - miałem na końcu języka, ale się powstrzymałem. Kobiety są sentymentalne, taka jest ich natura i nie należy z tym walczyć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz